DCA (ang.: dichloroacetate) jest jednym z najbardziej obiecujących preparatów stosowanych w leczeniu nowotworów złośliwych.
W 2007 roku naukowcy z University of Alberta w Kanadzie wszczepili szczurom tkanki guza mózgu, raka płuc, jelita grubego i piersi. Po kilku tygodniach stosowania DCA u zwierząt doświadczalnych zanotowano istotne i nigdy wcześniej nie obserwowane zmniejszenie wielkości tych nowotworów złośliwych.
Największym problemem w dalszych badaniach nad DCA jest brak funduszy na ich finansowanie, ponieważ firmy farmaceutyczne nie są zainteresowane substancją, której nie można opatentować.
Ze środków uzyskanych ze składek osób prywatnych sfinansowano badania kliniczne na ludziach. Badaniom tym zarzuca się to, że są przeprowadzone na zbyt małą skalę, żeby traktować je poważnie w konwencjonalnym środowisku medycznym.
W wyniku stosowania DCA u ludzi zaobserwowano podobne rezultaty jak na zwierzętach, łącznie z zupełnym wycofaniem się nowotworów złośliwych.
Ponieważ za DCA nie stoją wielkie firmy farmaceutyczne, nie można znależć opisów tych przypadków w szanowanych medycznych czasopismach naukowych.
Studiując internet można się natomiast natknąć na prywatne opisy przypadków typu: osoba ze złośliwym guzem mózgu stosująca DCA i aktywna zawodowo kilkanaście lat po zdiagnozowaniu tej strasznej choroby.


DCA

(kwas dichlorooctowy)

DCA jest skrótem angielskiej nazwy kwasu dichlorooctowego, którego sól sodowa (wzór chemiczny: CHCl2COONa) używana jest w leczeniu chorób związanych z nieprawidłową produkcją energii przez komórki oraz funkcjonowaniem mitochondriów. Za takie choroby uważa się coraz częściej wiele nowotworów złośliwych.

Jak działa DCA?
Podstawy teoretyczne działania DCA na komórki rakowe są inne niż te, na których opierają się protokoły chemioterapeutyczne stosowane w medycynie konwencjonalnej.
Wynikają one z obserwacji, że metabolizm raka i uzyskiwanie przez niego energii potrzebnej do jego wzrostu są inne niż zdrowych komórek organizmu.
Normalny i zdrowy cykl życiowy komórki jest sterowany energetycznie przez oksydacyjną fosforylację i kończy się naturalną śmiercią komórki (apoptozą), która jest w danej tkance wymieniana przez nową młodą komórkę.
Metabolizm komórek rakowych opiera się natomiast na glukozie (jako źródle energii) i polega na uniezależnieniu się energetycznym komórek rakowych od oksydacyjnej fosforylacji oraz mitochondriów w produkcji energii komórkowej. Komórki rakowe stają się "rebeliantami" funkcjonującymi niezależnie od zdrowej części organizmu i są nieśmiertelne [2].
Działanie DCA polega na przywróceniu właściwego, kontrolowanego przez mitochondria, sposobu uzyskiwania energii przez komórkę, co prowadzi w efekcie do apoptozy (naturalnej śmierci) komórki rakowej.



[1]https://www.youtube.com/watch?v=8uY3bfU3vG4

[2] Arch Pathol Lab Med. 2009 Sep;133(9):1463-7. doi: 10.1043/1543-2165-133.9.1463.
Henrietta Lacks, HeLa cells, and cell culture contamination.
Lucey BP1, Nelson-Rees WA, Hutchins GM.
Department of Neurology, Michael O'Callaghan Federal Hospital, Nellis Air Force Base, Nevada 89191, USA.